Ik voelde het al jaren, het is ook de reden van mijn studies. De combinatie van psychologie en sociologie, interculturele communicatie en management, integratieve psychologie, kunst en theater...
Allen op zoek naar het spanningsveld tussen individu en groep. Ook al had het in mijn eigen gezin minder, zeker op latere leeftijd, ik heb het wel gehad wat ik bij mijn kinderen zie, wat ik zie in tijdens mijn opdrachten op school:
Kinderen, jongeren, mensen zijn van nature groepswezens. Van nature zoeken we elkaar op. Elk kind speelt, maakt ruzie om het goed te maken, spreekt verschillende talen en begrijpt de ander!
Als we allen 1 ding hebben gemist tijdens corona, dan was het het sociale contact! De babbel, de knuffel, even 'e klapke doen, over...niks, zomaar'..
Zelfs ons lichaam werkt zo: ons brein, ons hart, onze hormonen hebben het nodig: sociaal, samen, met elkaar.
Waar is het dan?
Wel, we hebben het verleerd! We kunnen het niet meer. We hebben meer communicatiemiddelen dan ooit! Ik schreef brieven op papier voor luchtpost naar mijn eerste lief, vandaag bel je te midden van waar je bent, naar waar je wil.
En toch... in elke groep, gezin, organisatie gaat het over: "Hoe kunnen we onze communicatie optimaliseren? Want het lijkt date elkaar niet begrijpen!
En dat terug vinden is Niet te leren in een cursus, online!
Dat is te zoeken in jezelf, vanuit wie je bent, om het dan te delen met de groep, en zo te ervaren dat het eigenlijk vanzelf gaat, als het vanuit je ziel komt!
